ဂုဏ္ၿမင့္သူ

ေဖေဖ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ေရာက္ေတာ့ ေယာက္ဖၿဖစ္သူ အမေယာကၤ်ား နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္- က်ံဳဒိုး သေဘာၤမွာ အလုပ္သင္အေနနဲ႔ စၿပီး အလုပ္လုပ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အေဖက အစိုးရဝန္ထမ္း မၿဖစ္ေသးဘူး။ ေယာက္ဖၿဖစ္သူက ဘေဘာၤမွာစက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆီေလာင္းရာထူးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး။ အေဖက သူ႔ဆီကေန စက္ၿပင္တဲ့ပညာကို သင္ရင္း ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို ကုန္ထမ္းတယ္။ တခါတေလ သေဘာၤနဲ႔ က်ံဳဒိုးေရာက္ရင္ ေကာ့ကရိတ္ထိ ပစၥည္းထမ္းဖို႔ ပါသြားတတ္တယ္။ တခါတေလ ၿမဝတီ ကားဂိတ္ထိဆင္းၿပီး ကုန္ေစာင့္ထမ္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေခတ္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္(ေမွာင္ခိုေခတ္) ဆိုေတာ့ အေဖအလုပ္က ေကာင္းတယ္။

ေမေမရဲ႕ အေမ(က်ေနာ့္အဖြား)က ေကာ့ကရိတ္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ ယိုးဒယားကဝင္တဲ့ ေရာ္ဘာဖိနပ္ေတြ၊ စြပ္က်ယ္ေတြကို ၿမဝတီကေန သြင္းတယ္။ ၿပီးရင္ က်ံဳဒိုးကေနတဆင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ကို သေဘာၤနဲ႔ ပို႔တယ္။ ကုန္ကူးကုန္ေရာင္းကို ေမေမက ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္တယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ေဖေဖက ေမေမ့တို႔ ဆိုင္က ပစၥည္းေတြ ထမ္းရတာမ်ားတယ္။ ေဖေဖက ငယ္တယ္။ အလုပ္ကိုႀကိဳးစားတယ္။ ယံုႀကည္စိတ္ခ်ရတယ္ ဆိုၿပီး ေဖေဖ့ကို ေခၚခိုင္းတယ္။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ၁၅ ႏွစ္ကြာတယ္ဆိုေတာ့ ေမေမမ်က္စိထဲမွာ ေမာင္ေလးလို႔ပဲ ထင္တယ္ေနမွာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ ေမေမ့မွာ ရည္စားရွိတယ္။ ေမေမတို႔ ေကာကရိတ္ကပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဖြားက အရက္ေသာက္တယ္။ ဆိုးတယ္ ဆိုၿပီး သေဘာမတူဘူး။

အလုပ္လုပ္ရင္း သြားလာတာႀကာေတာ့ ေဖေဖက ေမေမကို ခ်စ္သြားတယ္။ ေမေမ့ကိုလဲ မေၿပာရဲဘူး။ အသက္လည္းႀကီးတယ္ မိဘေတြကလည္း ခ်မ္းသာတယ္ ဆုိေတာ့ ေဖေဖဘက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူး။ ေဖေဖ က မၿဖစ္မေန ေမေမ့ကိုဖြင့္ေၿပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမေမက ၿငင္းတယ္။ အသက္ကြာတယ္။ သူ႔မွာရည္းစားရွိတယ္။ မိသားစုမွာ ေမေမက ပဲ ဦးေဆာင္ေနရတယ္ဆိုေတာ့ ေမေမစိတ္ထင္သလို လုပ္လို႔ မၿဖစ္ဘူးလို႔ ေၿပာလိုက္တယ္။ ေဖေဖ အသည္းေတြကြဲတယ္။ ေမေမ့ဆီမွာ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သေဘာၤမွာပဲ စက္ၿပင္တာကို သင္ေတာ့တယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ ေဖေဖက ေမေမ့ကိုလြမ္းတိုင္း ဆိုတာက ဂုဏ္ၿမင့္သူ သီခ်င္းေပါ့။ ေန႔လဲညည္းတယ္။ ညလဲ ညည္းတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မမ မွ မမ ပဲ ၿဖစ္ေနတယ္။ သြားလဲ ဂုဏ္ၿမင့္သူနဲ႔ စားလဲ ဂုဏ္ၿမင့္သူ နဲ႔လို ၿဖစ္ေနတယ္။

တေန႔ညေတာ့ ေဖေဖက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ေကာ့ကရိတ္က ေမေမတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အဲဒီသီခ်င္းကိုသြားဆိုတယ္။ ေကာ့ကရိတ္မွာ ေနစရာ အိမ္မရွိတဲ့ ေဖေဖက ညလံုးေပါက္ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး မနက္က်မွ က်ံဳဒိုးကိုၿပန္ဆင္း သေဘာၤနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ကို ၿပန္မယ္။ ဒါေနာက္ဆံုးညပဲ ေမေမ့ကို လာႏွဳတ္ဆက္တဲ့သေဘာ၊ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ သီခ်င္းလာဆိုတယ္။

အဲဒီညက အဖြားက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ဓားကိုင္ၿပီး ေဖေဖ့ကိုထြက္ခုတ္မယ္ပဲလုပ္ေနတာ။ (အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ သားမက္ကို ခ်စ္လိုက္တာ သားေတြထက္ေတာင္ပိုေသး း))။ မနက္ေလးနာရီထိုးေတာ့ ေမေမက အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာတယ္။ ေမေမက ညအိပ္အက်ၤ ီ နဲ႔ ရိုးရိုး ခ်ည္လံုခ်ည္ ဝတ္ၿပီး ထြက္လာတာ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ထြန္းၿမင့္ အမကို တကယ္ခ်စ္လို႔ ယူႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အခုေခၚသြားပါ။(အဟိ) ဒါေပမယ့္ အမဆီက ဘာမွေတာ့ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုအတိုင္းကိုပဲယူရမယ္။ ၿပီးရင္ အရင္က အမ ေနခဲ့သလို ၿပန္ထားေပးႏိုင္မယ္လို႔ ကတိေပးရင္ အမ လိုက္ခဲ့မယ္တဲ့။

အဲဒီမွာ အေဖက အိမ္မက္ မက္သလို အ့ံအားသင့္ အေမ့ကို ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပး ေခါင္းေတြ စြတ္ညိွတ္ၿပီး အေမ့ကို ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ က်ံဳဒိုးကို ခိုးလာတယ္ေပါ့။ ( ၿမင္ေယာင္မိပါတယ္ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာကိုေပါ့ း) သားစိန္ဆို ထြက္ေၿပးမွာ ေသခ်ာတယ္)။

အဲဒီလုိနဲ႔ အေဖ နဲ႔ အေမ ညားက်ေလသတည္းေပါ့။

ဒီသီခ်င္းေလးေႀကာင့္ ေမေမက ေဖေဖ့ကို တညတည္းနဲ႔ ေႀကြသြားပံုရပါတယ္။ ေဖေဖက ေမေမစိတ္ဆိုးတိုင္း၊ စိတ္ေကာက္တိုင္း ဒီသီခ်င္းေလးကို ဆုိၿပေလ့ရွိတယ္။ တခါတေလ မူးၿပီး မွန္လာရင္ ဂုဏ္ၿမင့္သူကို ဆိုရင္း ဒီသီခ်င္းေႀကာင့္ ညည္းအေမ အဖြားႀကီးကို ေဖေဖက ယူလိုက္ရတာ။ ခုလို ပြစိပြစိ လုပ္တတ္မွန္းသိရင္ အဲဒီကတည္းက မေခၚခဲ့ပါဘူးတဲ့။ ေမေမကေတာ့ သီခ်င္းကို နားေထာင္ရင္း သနားသြားတာလို႔ ေၿပာတာပဲ။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီသီခ်င္းကို ေဖေဖဆိုရင္ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ေဖေဖတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ နားေထာင္ရင္ ၿဖစ္ၿဖစ္ သူတို႔မ်က္ႏွာမွာ ပီတိအၿပံဳးေတြကို ခံစားရသလို သူတို႔ေတြ မ်က္ရည္ဝဲစြာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႀကည့္ေနႀကတုန္းပါ။ ခုထိ ေဖေဖက ဒီသီခ်င္းကို ေမေမ့ကို ဆိုၿပေနတုန္း။ ခုထိ ေမေမက ေဖေဖ့အတြက္ ဂုဏ္ၿမင့္သူ ပါတဲ့။ ေမေမ ဂုဏ္ၿမင့္သူ ကိုခ်စ္တဲ့ ေဖေဖ့ အခ်စ္က ဘယ္အရာနဲ႔မွ ႏိွဳင္းလုိ႔ မရႏိုင္တာ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ သိပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းႀကားတိုင္း၊ နားေထာင္တိုင္း ေမေမနဲ႔ေဖေဖ့ကိုလြမ္းသလို မ်က္ရည္လဲ ဝဲရပါတယ္။ အိမ္ကိုလဲ လြမ္းသြားသလုိပဲ။

ခ်စ္ခ်စ္ခ်စ္တဲ့ ေမာင့္ခ်စ္ခ်စ္ မက္မက္ က ၿမန္မာသံစဥ္ ေရွးသီခ်င္းေတြကို ၿပန္လည္ အမွတ္တရ တင္ဖို႔ တက္ဂ္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ ဒီသီခ်င္းေလးကို အမွတ္တရ အၿဖစ္ တင္လိုက္ပါတယ္။

ဂုဏ္ၿမင့္သူ - ေတးေရး သဟာယ ဆရာတင္


ေတးဆို - ေမာင္ေနဝါ




ေတးဆို - ရာဇာဝင္းတင့္

တကယ့္ ေမတၱာစစ္နဲ ့ခ်စ္ရဲ ့သားနဲ႔
ပစ္ပယ္ေတာ္မူအားတယ္။
အဟုတ္ေမတၱာသက္နဲ ့ခ်စ္ရဲ ့သားနဲ႔
ၿငင္းပယ္ေတာ္မူအားတယ္။

အထင္ေတာ္လြဲလို႔ရယ္။
ခ်စ္တဲ့သူရယ္ ခြဲႏိုင္ရွာရက္တယ္။

(ေမာင့္အေပၚဝယ္ ဂုဏ္ရည္မတူလို ့လား။

ေရႊစံပယ္ၿဖဴ ပန္ခ်င္သူက မ်ား… ) တယ္။

မသနားပဲ….ရက္စက္တယ္။
ဂုဏ္ရွိန္ၿမင့္တဲ့သူရယ္
ခ်စ္ေစေႀကာင္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။
တကယ္ပင္ မုန္းေတာ့ရင္ကြယ္
ဘဝတံုးေအာင္ အဆံုးစီရင္ႏိုင္တယ္
ေၿဖေသာ္မေၿဖတယ္ အစြဲႀကီးစြဲခဲ့တယ္......

ေမာင့္အေပၚဝယ္ဘယ္လိုသေဘာနဲ႔ကြယ္
ခ်စ္မိသူမွာခင္ရယ္
လြမ္းပိုေအာင္…စီမံေလေတာ့တယ္
အသက္မက တစ္ဖက္သတ္နဲ႔ ခ်စ္မိခဲ့တယ္
ဘယ္ေသာအခါမွ နီးရပါ့မယ္
ဂုဏ္ၿမင့္သူရယ္
အလုိ ေမွ်ာ္မွန္း လြမ္းပါေပါ့ကြယ္
(ေမာင့္အေပၚဝယ္ ဂုဏ္ရည္မတူလို ့လား။

ေရႊစံပယ္ၿဖဴ ပန္ခ်င္သူက မ်ား… )တယ္…။

မသနားပဲ ရက္စက္တယ္…။

အို……… ခ်စ္ပါရေစ အသနားခံေသာ္လည္း
ၿငင္းပယ္တယ္ ဂုဏ္ၿမင့္သူက ကြယ္..
ဂရုဏာ တရားရယ္ ေမာင့္အေပၚကင္းတယ္
သင္းပ်ံ႕တဲ့ စံပယ္အလွ
ဆင္းရနံ႔ ႀကြယ္သမွ် ဂုဏ္ငယ္သူကို မုန္းေတာ္မူအားတယ္။
(ေမာင့္အေပၚဝယ္ ဂုဏ္ရည္မတူလို ့လား။

ေရႊစံပယ္ၿဖဴ ပန္ခ်င္သူက မ်ား… )တယ္..

မသနားပဲ ရက္စက္တယ္။

သီခ်င္းေလးက ခံစားရတယ္။ အဓိပၸါယ္လဲ ရွိပါတယ္။ သီခ်င္းေလးကို ၿပန္ခံစားရင္း ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေၿမ့ႀကပါေစ။


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္